Bir eşek var idi zaîf ü nizârYük elinden katı şikeste vü zâr | a a | Matla beyti |
Gâh odunda vü gâh suda idiDün ü gün kahr ile kısuda idi | b b | |
Ol kadar çeker idi yükler ağırKi teninde tü komamışdı yağır | c c | |
Nice tü, kalmamışdı et ü deriYükler altında kana batdı deri | d d | |
Arkasından alınsa pâlânıSanki it artığıydı kalanı | e e | |
Bir gün ıssı ider himâyet anaYani kim gösterir inâyet ana | f f | |
Aldı pâlânını vü saldı otaOtlayarak biraz yürüdü öte | g g | |
Gördü otlakda yürür öküzlerOdlu gözler ü gerlü göğüzler | h h | |
Boynuzı bazısının ay bigiKiminün halka halka yay bigi | i i | |
Var idi bir eşek firâsetlüHem ulu yollu hem kiyâsetlü | j j | |
Ol ulu katına bu miskîn harVardı yüz sürdü dedi ey server | k k | |
Bugün otlakda gördüm öküzlerGerüben yürür idi gögüzler | l l | |
Niçün oldı bulara erzânîBize bildir şu tâc-ı sultânî | m m | |
Böyle verdi cevâb pîr eşek:K'ey belâ bendine esir eşek! | n n | |
Ki öküzü yaradıcak HallâkSebeb-i rızk kıldı ol Rezzâk | o o | |
Bizim ulu işimiz odundurOd uran içimize o dûndur | ö ö | cinaslı kafiye |
Gezerek gördü bir gögermiş ekinSanki dutardı ol ekin ile kîn | p p | |
Yiyerek toydı karnı çağnadıYuvalandı vü biraz ağnadı | r r | |
Başladı ırlayıp çağırmağaAnıp ağır yükin ağırmağa | t t | |
Çıkarır har çün enkerü'l-esvâtEkin ıssına arz olur arasât | u u | |
Ağaç elinde azm-i râh etdiTarlasını göricek âh etdi | ü ü | |
Yüreği sovumadı söğmeg ileOlımadı eşeği döğmeg ile | v v | |
Bıçağın çekdi kodı ayruğunuKesdi kulağını vü kuyruğunu | y y | |
Kaçar eşşek acıyurak cânıDökülüp yaşı yerine kanı | z z | |
Uğrayu geldi pîr eşek nâgâhSordı hâlini kıldı derd ile âh | aa aa | |
Bâtıl isteyü hakdan ayrıldımBoynuz umdum kulakdan ayrıldım | bb bb | Makta beyti |