dostluk arkadaşlık üstüne metinler

Nazım Hikmet - Dostluk Şiiri

Nazım Hikmet Dostluk 

Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin.

Gözümüzün dilinden anlar,
elimizin sırrını bilirsin.

Namuslu bir kitap gibi güler,
alnımızın terini silersin.

O gider, bu gider, şu gider,
dostluk, sen yanı başımızda kalırsın…

Olmasın o ta içten
Gülen gözlerde yaş
Bir gün gelip ayrılsak da
Seninle arkadaş

Bir kıvılcım düşer önce
Büyür yavaş yavaş
Bir bakarsın volkan olmuş
Yanmışsın arkadaş

Dolduramaz boşluğunu
Ne ana ne kardaş
Bu en güzel bu en sıcak
Duygudur arkadaş

Ortak olmak her sevince
Her derde kedere
Ve yürümek ömür boyu
Beraberce el ele

Olmayacak o ta içten
Gülen gözlerde yaş
Bir gun gelir ayrılsak da
Seninle arkadaş

      - Hişt hişt hişt, dedi.

         Hani bazı kulağımızın dibinde çok tanıdığımız bir ses isminizi çağırıverir. Olur değil mi? Pek enderdir. Belki de kendi kafanızın içinden sizin sevdiğiniz, hatırladığınız bir ses, ses olmadan sizi çağırmıştır. 

       Nereden gelirse gelsin dağlardan, kuşlardan, denizden, insandan, ottan, böcekten, çiçekten. Gelsin de nereden gelirse gelsin! Bir hişt sesi gelmedi mi fena. Geldikten sonra yaşasın çiçekler, böcekler, insanoğulları.

 Sevgide güneş gibi ol, dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi ol, hataları örtmede gece gibi

ol, tevazuda toprak gibi ol, öfkede ölü gibi ol, her ne olursan ol, ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.

GEÇEN ZAMAN

Şiire Yorum Yapın

Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar.
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
-Doğdugum ev. Rahatlıyacak içim duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklasmayın benden, yasâdığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak hatirlamak istiyorum
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp herşeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan,
Nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah nasıldı yaşamak?Yazar : ZİYA OSMAN SABA

Yıllar geçse de üstünden

Bu kalp seni unutur mu

Kader gibi istemeden

Bu kalp seni unutur mu

Bir hasretlik yüzün vardı

İçimde bir hüzün vardı

Söyleyecek sözün vardı

Bu kalp seni unutur mu

Şarkılarımız

evlerimizin önünde durmalı

camlara vurmalı

kapıların ellerini sıkmalıdır,

sıkmalıdır

             acıtana kadar,

kapılar

             bağlı kollarını açana kadar...

Biz anlamayız

             tek ağzın türküsünü.

Her matem gecesi

             her bayram günü,

şarkılarımız

             bir gaz sandığını yere yıkarak

             sandığın üstüne çıkarak

                          kocaman elleriyle tempo tutmalıdır.

Şarkılarımız

             çam ormanlarında rüzgar gibi bize kendini

                          hep bir ağızdan okutmalıdır!!.

Şarkılarımız

ön safta en önde saldırmalıdır düşmana.

Bizden önce boyanmalıdır

             şarkılarımızın yüzü kana..

Şarkılarımız

varoşlarda sokaklara çıkmalıdır!

Şarkılarımız

bir tek yüreğin

             perdeleri inik

             kapısı kilitli evinde oturamaz!.

Şarkılarımız

rüzgara çıkmalıdır...

                 Nazım HİKMET

KULAK VER Kİ..

Kulak ver ki havasında bahçemizin,
Gök maviliğinden, dal yeşilliğinden
Bir türkü söylenmede kendiliğinden;
Nasıl dinlersen öyle, sen veya hazin.

Kulak ver, dolaşan ruhumuzu tel tel;
Dallardaki tomurcukları ürperten
Bir türkü söylenmede kendiliğinden;
Dinlenmedikçe ömrün artar, öyle güzel!

İki dudak arası bir zaman
Gözgöze geldikse geçerken
Mayıs'la Haziran arasında
Yağmurlu bir saçak altından
Aşktı uçup giden üstümüzden
Aşktı değip geçen yanımızdan